Het gezelschap, twee mannen en twee vrouwen, heeft het over van alles en nog wat. Een vrouw laat een man een digitaal vakantieboek zien. Op een ipad. Ze zijn 50, 60. De andere man en vrouw hebben het over koken. Bijzondere bereidingswijzen die ze zichzelf eigen hebben gemaakt.
Dan laat de man een trailer van een film zien. Youtube.
‘Die film hebben we daar gezien,’ refereert de man aan een plaats die ik niet heb opgevangen.
De vrouw knikt instemmend: ‘Die gaan we zeker zien.’ Ze glimlacht naar de man schuin tegenover haar.
De man veegt in verschillende richtingen over de ipad, knijpt met zijn vingers en typt in. Hij geeft de ipad aan de vrouw. Hij laat haar een website zien waar hij, zo zegt hij, ‘de pareltjes van het wereldwijde web’ vindt.
De vrouw leest wat op de website, klikt hier en daar op een link.
‘Hoe heb je die gevonden?’ vraagt ze, oprecht geïnteresseerd.
De man lijkt even na te denken. Alsof het hem raad zou geven pakt hij de ipad over van de vrouw en houdt hem stevig in beide handen. Hij zit daar als een priester, op de proef gesteld, met zijn heilige boek in een vaste greep. Hij richt zich tot een hogere macht voor een antwoord.
‘Hoe heet ook alweer?’
Hij kijkt heen en weer van de ipad naar de lege ruimte boven het hoofd van zijn overbuurman. Hij weet het.
‘Via Google.’
